Voor veel ondernemers is het kunnen exploiteren van een terras een belangrijke bron van inkomsten. Uiteraard is voor het kunnen exploiteren van een terras een vergunning nodig. Een vergunning wordt in de meeste gevallen verleend, en kan vaak slechts op grond van een beperkt aantal weigeringsgronden worden geweigerd. Deze weigeringsgronden staan in de regel in de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) of in een horeca-/terrasverordening.

De meest voorkomende weigeringsgronden zijn de volgende:

• Het terras leidt tot aantasting van het woon- en leefklimaat;
• Het gebruik als terras doet af aan andere publieke functies van de weg;
• Het karakter van de straat en de wijk waarin het horecabedrijf gelegen is laat een terras niet toe.

Belangrijk is dat indien de weigeringsgronden zich niet voordoen de vergunning in beginsel niet geweigerd mag worden. De burgemeester is in zoverre gebonden aan zijn eigen regelgeving.

De meeste discussies doen zich voor over de weigeringsgrond ‘aantasting van het woon- en leefklimaat’. Wordt op een locatie al langer terras gehouden en zijn daarbij bijvoorbeeld veel klachten geweest, dan is het in beginsel voor het bestuursorgaan eenvoudiger te motiveren dat het terras het woon- en leefklimaat inderdaad aantast. Echter zal het besluit tot weigering van de vergunning wel goed moeten worden gemotiveerd. Er moet voldoende aannemelijk worden gemaakt dat sprake is van aantasting van het woon- en leefklimaat.

Gaat het echter om de exploitatie van een nieuw terras, dan mag niet zonder meer op voorhand worden gesteld dat de exploitatie van het toekomstige terras een aantasting zal vormen voor het aanwezige woon- en leefklimaat. Dit moet voldoende aannemelijk worden gemaakt. Echter zonder dat het terras daadwerkelijk is geëxploiteerd is dat een lastige opgave. Er is verschillende jurisprudentie bekend waarbij de rechter geoordeeld heeft dat niet aannemelijk is gemaakt dat als gevolg van de exploitatie van het terras het woon- en leefklimaat van omwonenden onaanvaardbaar onder druk is komen te staan. Het is dan ook zonder meer zinvol te overwegen in bezwaar te gaan tegen de weigering van een terrasvergunning.

Voorts is het van belang te kijken naar eventuele beperkende voorwaarden die in een terrasvergunning kunnen zijn opgenomen. Zo kunnen bijvoorbeeld voorwaarden omtrent sluitingstijden, omvang van het terras, maar ook bijvoorbeeld het gebruik van terrasverwarming aan de vergunning zijn gekoppeld. Altijd is de vraag in hoeverre dergelijke voorwaarden hun grondslag vinden in (lokale) regelgeving of beleid. Is dat immers niet het geval dan is de vraag of een dergelijke beperkende voorwaarde wel aan de vergunning verbonden mag worden.

Tip

1. Overweeg in het geval van een geweigerde terrasvergunning bezwaar te maken. De weigeringsgronden zijn beperkt en er moet voldoende aannemelijk worden gemaakt dat deze zich voordoen.

2. Bestudeer bij een verleende terrasvergunning altijd goed de daarin opgenomen (beperkende) voorwaarden. Overweeg indien u het niet eens ben met deze voorwaarden om bezwaar te maken. Mogelijk zijn de voorwaarden onterecht in de vergunning opgenomen.